finolis
Català
modifica
Adjectiu modifica
finolis inv. inv.
- (despectiu) Afectat de finor, amaneradament fi.
- «En el nostre país, la gent rica, distingida i finolis és contrària a l'all.» (Josep Pla, El que hem menjat, 1972)
Traduccions modifica
Nom modifica
finolis m. f. (plural invariable)
- (despectiu) Persona afectada de finor.
- «El senyor Felip fa espetegar un renec i la seva dona se'n queixa i llavors ell li diu finolis i barcelonina cap de tupina.» (Maria Barbal, País íntim, 2005)
Relacionats modifica
Miscel·lània modifica
- Síl·labes: fi·no·lis (3)
Vegeu també modifica
Castellà
modifica
- Pronúncia(i):
- Peninsular: septentrional /fiˈno.lis/, meridional /fiˈno.lih/
- Americà: alt /fiˈno.l(i)s/, baix /fiˈno.lih/, austral /fiˈno.lis/
Adjectiu modifica
finolis inv. inv.
- (despectiu) finolis
Nom modifica
finolis m. f. (plural invariable)
- (despectiu) finolis
Miscel·lània modifica
- Síl·labes: fi·no·lis (3)
Vegeu també modifica
- Per a més informació vegeu l'entrada al Diccionario de la lengua española (23a edició, Madrid: 2014) sobre finolis