Català
modifica

Oriental:  central /su.pə.ɾiˈor/, balear /su.pə.ɾiˈo/
Occidental:  /su.pe.ɾiˈoɾ/

Adjectiu modifica

superior inv. ‎(plural superiors)

  1. D'un nivell més alt.
  2. Més perfecte.

Sinònims modifica

Traduccions modifica

Nom modifica

superior m. f. ‎(plural superiors)

  1. Persona situada jeràrquicament per sobre i amb poder.

Sinònims modifica

Traduccions modifica

Nom modifica

superior m. ‎(plural superiors, femení superiora)

  1. Persona responsable d’una congregació o comunitat religiosa.

Miscel·lània modifica

  • Síl·labes: su·pe·ri·or (4)

Vegeu també modifica


Anglès
modifica

  • Pronúncia: /suːˈpɪəri.ə(r)/
  • Etimologia: Del llatí superior.

Adjectiu modifica

superior ‎(no comparable)

  1. superior (en dignitat)


Castellà
modifica

Peninsular: /su.peˈɾjoɾ/
Americà: alt /su.p(e)ˈɾjoɾ/, baix /su.peˈɾjoɾ/

Adjectiu modifica

superior inv. ‎(plural superiores)

  1. superior

Nom modifica

superior m. f. ‎(plural superiores)

  1. superior

Miscel·lània modifica

  • Síl·labes: su·pe·rior (3)


Llatí
modifica

  • Pronúncia(i): /sʊˈpɛ.rɪ.ɔr/
  • Etimologia: Derivat de superus.

Adjectiu modifica

superior m., f., superius n.

  1. superior
    Superior domusLa part superior de l'habitatge.
  2. anterior, precedent
    Superius bellum Punicum.L'anterior guerra contra els cartaginesos.
  3. el més vell
    Superior DionisusDionís el vell
    Omnes superioris aetatis.Tots aquells d'edat més avançada.

Declinació modifica

Tercera declinació, variant comparatiu.

Cas Singular Plural
Masc./Fem. Neutre Masc./Fem. Neutre
Nominatiu superior superius superiōrēs superiōra
Vocatiu superior superius superiōrēs superiōra
Acusatiu superiōrem superius superiōrēs superiōra
Genitiu superiōris superiōrum
Datiu superiōrī superiōribus
Ablatiu superiōre superiōribus