γλωττίς

Grec antic

• Pronúncia: /ˈɡlɔːt.tís/ (s. V aC), /ˈɣlotˈtis/ (s. IV dC)

Nom

γλωττίς ‎(glōttís) f. ‎(genitiu γλωττῐ́δος)

1. variant àtica de γλωσσίς ‎(glōssís)