Potser volíeu: finís


Llatí
modifica

  • Pronúncia(i): /ˈfiː.nɪs/
  • Etimologia: D'un antic verb *figno o *fiuo ‎(«fixar l'estaca a terra»), la forma perfectiva del qual seria fīgō.

Nom modifica

fīnis m. ‎(genitiu fīnis)

  1. límit, marge
    «Finem et modum transire.» ((Ciceró, De Officiis, I, 29, 102))
    Traspassar els límits i la mesura.
  2. frontera
  3. acabament, final
  4. fins (nivell)
    «Fine genus.» ((Ovidi, Metamorphoses, 10))
    Fins al genoll.
  5. finalitat, objectiu
    «Domus finis est usus.» ((Ciceró, De Officiis, I, 39, 138))
    La finalitat d'una casa és fer-la servir.

Declinació modifica

3a declinació -, -is (tema i)
Cas Singular Plural
Nominatiu fīnis fīnēs
Vocatiu fīnis fīnēs
Acusatiu fīnem fīnēs
Genitiu fīnis fīnium
Datiu fīnī fīnibus
Ablatiu fīne fīnibus


Sinònims modifica