Català
modifica

Oriental:  /fiɲˈʒi/
Occidental:  nord-occidental /fiɲˈd͡ʒi/, valencià /fiɲˈd͡ʒiɾ/
  • Rimes: -i(ɾ)
  • Homòfon: fingí
  • Etimologia: Del llatí fingere ‎(«modelar, fer motlles, simular»), segle XV, doblet del patrimonial fènyer.

Verb modifica

fingir trans.

  1. Pretendre que és certa una cosa que no ho és a través dels propis actes.

Conjugació modifica

Paradigmes de flexió: fingeixo, fingeix, fingim

Sinònims modifica

Traduccions modifica

Miscel·lània modifica

  • Síl·labes: fin·gir (2)
  • Anagrama: frigin

Vegeu també modifica

  • Obres de referència: DIEC, GDLC, Optimot
  • Vegeu el Diccionari de sinònims de Softcatalà-OpenThesaurus: fingir


Castellà
modifica

Peninsular: septentrional \fiŋˈxiɾ\, meridional \fiŋˈhiɾ\
Americà: alt \f(i)ŋˈxiɾ\, baix \fiŋˈhiɾ\, austral \fiŋˈxiɾ\

Verb modifica

fingir ‎(present finjo, passat fingí, futur fingiré)

  1. fingir

Conjugació modifica


Miscel·lània modifica

  • Síl·labes: fin·gir (2)