numerus
Llatí
modifica
- Pronúncia(i): /ˈnʊ.mɛ.rʊs/
- Etimologia: Del protoitàlic *nem-eso-, derivat del protoindoeuropeu *nem- («repartir, assignar»).
Nom modifica
numerus m. (genitiu numerī)
- número
- nombre, quantitat
- Frumenti magnum numerum coegit.
- Ha collit gran quantitat de blat.
- companyia, cohort
- In numeris esse.
- Haver-se allistat a una cohort.
- classe, categoria
- Tubero fuit nullo in oratorum numero.
- Tubero no pertany a la classe dels oradors.
- compàs, ritme
- Corpus movere ad numeros.
- Moure el cos seguint el compàs.
Declinació modifica
Cas | Singular | Plural |
Nominatiu | numerus | numerī |
Vocatiu | numere | numerī |
Acusatiu | numerum | numerōs |
Genitiu | numerī | numerōrum |
Datiu | numerō | numerīs |
Ablatiu | numerō | numerīs |
Compostos i expressions modifica
Derivats modifica
Descendents modifica
Vegeu també modifica
- Julius Pokorny, Indogermanisches etymologisches Wörterbuch, 1959, p.763-764