τίθημι

Grec antic

• Pronúncia: /tí.tʰɛː.mi/
• Etimologia: Del protoindoeuropeu *dʰé-dʰeh₁-, reiteració de l'arrel *dʰeh₁-.

Verb

τίθημι ‎(títhēmi)

1. col·locar, situar, posar

Derivats

ᾰ̓γωνοθετέω ‎(agōnothetéō) ᾰ̓́θετος ‎(áthetos) ᾱ̓θλοθετέω ‎(āthlothetéō) ἀκμοθέτης ‎(akmothétēs) ᾰ̓μφῐτῐ́θημῐ ‎(amphitíthēmi) ᾰ̓νᾰτῐ́θημῐ ‎(anatíthēmi) ᾰ̓ντῐτῐ́θημῐ ‎(antitíthēmi) ᾰ̓οιδοθέτης ‎(aoidothétēs) ᾰ̓ποτῐ́θημῐ ‎(apotíthēmi) ᾰ̔ρμᾰτοθεσῐ́ᾱ ‎(harmatothesíā) ᾰ̓στρόθετος ‎(astróthetos) αὐλοθετέω ‎(aulothetéō) αὐτόθετος ‎(autóthetos) δεινοθέτης ‎(deinothétēs) διᾰγωνοθετέω ‎(diagōnothetéō) δῐᾰτῐ́θημῐ ‎(diatíthēmi) δῐκαιοθέτης ‎(dikaiothétēs) δῠ́σθετος ‎(dýsthetos) ἐγχειρῐ́θετος ‎(enkheiríthetos) εἰστῐ́θημῐ ‎(eistíthēmi) ἐκτῐ́θημῐ ‎(ektíthēmi) ἐλαιοθετέω ‎(elaiothetéō) ἐντῐ́θημῐ ‎(entíthēmi) ἐπῐτῐ́θημῐ ‎(epitíthēmi)

εὔθετος ‎(eúthetos) ζωοθετέω ‎(zōothetéō) θεσμοθετέω ‎(thesmothetéō) θημωνοθετέω ‎(thēmōnothetéō) θῠγᾰτροθετέω ‎(thygatrothetéō) ῐ̔εροθετέω ‎(hierothetéō) κᾰτᾰτῐ́θημῐ ‎(katatíthēmi) κεντροθεσῐ́ᾱ ‎(kentrothesíā) κρεοθέτης ‎(kreothétēs) λῐθοθεσῐ́ᾱ ‎(lithothesíā) λογοθετέω ‎(logothetéō) μελοθεσῐ́ᾱ ‎(melothesíā) μετᾰτῐ́θημῐ ‎(metatíthēmi) μοιροθεσῐ́ᾱ ‎(moirothesíā) νομοθετέω ‎(nomothetéō) νουθετέω ‎(nouthetéō) οἰκόθετος ‎(oikóthetos) οἰωνοθέτης ‎(oiōnothétēs) ὀνομᾰτοθετέω ‎(onomatothetéō) ὀργᾰνοθετέω ‎(organothetéō) ὁρῐοθετέω ‎(horiothetéō) ὁροθετέω ‎(horothetéō) οὐρᾰνοθεσῐ́ᾱ ‎(ouranothesíā) πᾰλαίθετος ‎(palaíthetos)

πᾰρᾰτῐ́θημῐ ‎(paratíthēmi) πᾰρεμβολοθέτης ‎(parembolothétēs) πεντάθετος ‎(pentáthetos) περιτῐ́θημῐ ‎(peritíthēmi) προστῐ́θημῐ ‎(prostíthēmi) προτῐ́θημῐ ‎(protíthēmi) σημόθετος ‎(sēmóthetos) στηριγμοθέτης ‎(stērigmothétēs) σῠμψηφοθετέω ‎(sympsēphothetéō) σῠνττῐ́θημῐ ‎(synttíthēmi) σφαιροθεσῐ́ᾱ ‎(sphairothesíā) τοποθετέω ‎(topothetéō) τρῐ́θετος ‎(tríthetos) υἱόθετος ‎(hyióthetos) ῠ̔μνοθέτης ‎(hymnothétēs) ῠ̔περτῐ́θημῐ ‎(hypertíthēmi) ῠ̔ποτῐ́θημῐ ‎(hypotíthēmi) ὠμοθετέω ‎(ōmothetéō) ᾠοθεσῐ́ᾱ ‎(ōiothesíā) ὡροθετέω ‎(hōrothetéō) χειροθεσῐ́ᾱ ‎(kheirothesíā) χωροθεσῐ́ᾱ ‎(khōrothesíā) ψηφοθέτης ‎(psēphothétēs)