exormador
Català
modifica
Nom modifica
exormador m. (plural exormadors, femení exormadora)
- Antigament, aquell qui feia creure que curava amb oracions i aplicació de vàries medicines; bruixot, encantador.
Traduccions modifica
Traduccions
- Alemany: Quacksalber (de) m.
- Anglès: quack (en)
- Castellà: ensalmador (es)
- Francès: sorcier (fr)
- Italià: fattucchiero (it), stregone (it)
- Llatí: incantator (la)
Miscel·lània modifica
- Síl·labes: ex·or·ma·dor (4)
Vegeu també modifica
- Diccionari Catalá-Castellá-Llatí-Frances-Italiá: Per una societat de catalans. Barcelona, 1839. Tom I.