indicatiu
CatalàModifica
- Pronúncia: oriental /in.di.kəˈtiw/, occidental /in.di.kaˈtiw/
- Rimes: -iw
- Etimologia: del llatí indicativus, segle XV.
AdjectiuModifica
in·di·ca·tiu m. (femení indicativa, plural masculí indicatius, plural femení indicatives)
TraduccionsModifica
indicatiu [1] (que indica)
|
|
NomModifica
in·di·ca·tiu m. (plural indicatius)
TraduccionsModifica
indicatiu [1] (mode verbal)
|
|
Vegeu tambéModifica
- Diccionari Catalá-Castellá-Llatí-Frances-Italiá: Per una societat de catalans. Barcelona, 1839. Tom II.
- Obres de referència: DIEC, GDLC, Optimot