δαιμόνιον

Grec antic

• Pronúncia: /dai̯.mó.ni.on/ (s. V aC), /dɛˈmo.ni.on/ (s. I dC),
• Etimologia: De δαιμόνῐος ‎(daimónios, «extraordinari, diví»).

Nom

δαιμόνιον ‎(daimónion) n. ‎(genitiu δέρματος)

1. poder diví, força divina
2. geni