συν-

Grec antic

• Pronúncia: /syn/.
• Etimologia: De la preposició σύν ‎(sún).

Prefix

συν- ‎(sun-)

1. amb, alhora

   συν- + πίπτω ‎(píptō) → συμπίπτω ‎(sumpíptō, «caure o trobar-se juntament»)

Variants

• ξυν- ‎(xun-)
• συ- ‎(su-)
• συγ- ‎(sug-) Davant de consonants velars : γ, κ, ξ, χ
• συλ- ‎(sul-) Davant de λ ‎(l)
• συμ- ‎(sum-) Davant de consonant labial β, μ, π, φ
• συρ- ‎(sur-) Davant de: ρ
• συσ- ‎(sus-) Davant de σ seguida de vocal