ordior
Llatí
modifica
- Pronúncia(i): /ˈoːr.dɪ.ɔr/
- Etimologia: De l'arrel protoindoeuropea *ar- («nuar») que, amb la -d afegeix el sentit de «línia, filada».
Verb modifica
ōrdior (1a present?), ōrdīris (2a present), ōrdīrī (infinitiu), ōrsus sum (supí)
Vegeu també modifica
- Julius Pokorny, 'Indogermanisches etymologisches Wörterbuch, 1959, p.55-61