Llatí
modifica

  • Pronúncia(i): /ˈfa.kɪ.nʊs/
  • Etimologia: Del protoitàlic *fakinos, de la mateixa arrel que faciō.

Nom modifica

facinus n. ‎(genitiu facinoris)

  1. fet, acció
    incipere facinus — «emprendre una acció»
  2. malifeta, crim
    Facinus est vincire civem Romanum[1] — «És un crim encadenar un ciutadà romà.»

Declinació modifica

3a declinació -, -is (tema cons.)
Cas Singular Plural
Nominatiu facinus facinora
Vocatiu facinus facinora
Acusatiu facinus facinora
Genitiu facinoris facinorum
Datiu facinorī facinoribus
Ablatiu facinore facinoribus


Vegeu també modifica

  1. Ciceró, In Verrem 2, 5, 66 § 170