Llatí
modifica

  • Pronúncia(i): /sʊsˈtɪ.nɛ.oː/
  • Etimologia: Del prefix sub- i teneō.

Verb modifica

sustineō ‎(1a present?), sustinēs ‎(2a present), sustinēre ‎(infinitiu), sustinuī ‎(perfet), sustentum ‎(supí)

  1. subjectar, sostenir
    «vix arma sustinere» ([1])
    amb prou feines sostenia l'arma
  2. sostenir, nodrir
    «ager, ut dena jugera sint, non amplius homines quinque milia potest sustinere» ([2])
    Suposem que donem deu dies de llaurar a cadascú, amb aquesta terra només podrem nodrir quinze mil persones.
  3. suportar
    «non tu scis, quantum malarum rerum sustineam» ([3])
    Tu no saps quants de mals suporto..
  4. contenir
    «equitatumque, qui sustineret hostium petum, misit[4]»
    i envià la cavalleria per contenir l'atac de l'enemic.

Vegeu tembé modifica

  1. Livi, Ab Urbe Condita
  2. Ciceró, Ad Atticum, 2
  3. Plaute, Mercator
  4. Juli Cèsar Bello Gallico