• Pronúncia(i): /ˈweː.rʊs/
  • Etimologia: Del protoidoeuropeu *u̯er-11 ‎(«amistós, fiable»).

Adjectiu

modifica

vērus m., vēra f., vērum n. ‎(comparatiu vērior, superlatiu vērissimus)

  1. veritable, autèntic
    «secerni blandus amicus a vero et internosci tam potest adhibitā diligentiā, quam omnia fucata et simulata a sinceris atque veris» ([1])
    per distingir l'adulador del veritable amic, pots fer servir aquest recurs, elimina tot allò que sigui efímer i simulat i cerca la veritat

Declinació

modifica

Primera i segona declinació, -us, -a, -um.

Cas Singular Plural
Masculí Femení Neutre Masculí Femení Neutre
Nominatiu vērus vēra vērum vērī vērae vēra
Vocatiu vēre vēra vērum vērī vērae vēra
Acusatiu vērum vēram vērum vērōs vērās vēra
Genitiu vērī vērae vērī vērōrum vērārum vērōrum
Datiu vērō vērae vērō vērīs
Ablatiu vērō vērā vērō vērīs

Antònims

modifica

Derivats

modifica

Vegeu també

modifica
  • Julius Pokorny, Indogermanisches Etymologisches Wörterbuch, 1956, p.1165-1166
  1. Ciceró, Laelius de amicitia, 25, 95