penus
Llatí
modifica
- Pronúncia(i): /ˈpɛ.nʊs/
- Etimologia: Del protoitàlic *penos, derivat del protoindoeuropeu *pen-(«alimentar»).
Nom modifica
penus n. (genitiu penī)
- queviures
- Quinquaginta intus famulae, quibus ordine longam cura penum struere, et flammis adolere Penatis—(traducció:«A l'interior, hi ha cinquanta dones que tenen com a objectiu posar organitzar la llarga sèrie de queviures i oferir un sacrifici als Penats, banyant en fum les ofrenes.»)
- santuari, part més interna del temple de Vesta
Declinació modifica
Cas | Singular | Plural |
Nominatiu | penus | pena |
Vocatiu | penus | pena |
Acusatiu | penus | pena |
Genitiu | penī | penōrum |
Datiu | penō | penīs |
Ablatiu | penō | penīs |
Variants modifica
Vegeu també modifica
- Julius Pokorny, Indogermanisches Etymologisches Woerterbuch, 1959, p.807