Català
modifica

Oriental:  /bɾuˈni/
Occidental:  nord-occidental /bɾuˈni/
valencià /bɾuˈniɾ/, /bɾuˈni/

Verb modifica

brunir trans., intr.

  1. (transitiu, antic, alguerès) brunyir
  2. (intransitiu, mallorquí) brunzir, brunyir

Conjugació modifica

Miscel·lània modifica

  • Síl·labes: bru·nir (2)

Vegeu també modifica


Francès
modifica

  • Pronúncia: /bʁyˈniʁ/
  • Etimologia: De brun.

Verb modifica

brunir

  1. embrunir
  2. brunyir


Occità antic
modifica

  • Etimologia: Del fràncic *brunjan ‎(«prendre el color del bronze»).

Nom modifica

brunir

  1. embrunir
  2. brunyir