Català
modifica

Oriental:  /inˈsiŋ.nə/
Occidental:  nord-occidental /inˈsiŋ.ne/, valencià /inˈsiɡ.ne/

Adjectiu modifica

insigne inv. ‎(plural insignes)

  1. De fama reputada.

Sinònims modifica

Traduccions modifica

Miscel·lània modifica

  • Síl·labes: in·sig·ne (3)
  • Anagrama: ingenis

Vegeu també modifica


Castellà
modifica

Peninsular: septentrional \inˈsiɣ.ne\, meridional \iŋˈsiɣ.ne\
Americà: alt /inˈsiɡ.ne/, baix \iŋˈsiɣ.ne\, austral \inˈsiɣ.ne\

Adjectiu modifica

insigne inv. ‎(plural insignes)

  1. insigne

Miscel·lània modifica

  • Síl·labes: in·sig·ne (3)


Francès
modifica

Adjectiu modifica

insigne inv. ‎(plural insignes)

  1. Insigne
"Certains des crânes les plus recherchés sont ceux ayant appartenu à des personnages insignes réputés pour leur grande spiritualité."[1]

Sinònims modifica

Vegeu també modifica

  • Entrada «insigne» al Trésor de la langue française informatisé (TLFi).
  1. Philippe Charlier. Médecin des morts, 2008. París: Fayard, 2006, 49. ISBN 978-2-213-62722-9.


Italià
modifica

  • Pronúncia(i): /inˈsiɲ.ɲe/

Adjectiu modifica

insigne inv. ‎(plural insigni)

  1. insigne

Miscel·lània modifica

  • Síl·labes: in·sì·gne (3)


Llatí
modifica

  • Pronúncia(i): /ˈɪn.sɪ.ŋnɛ/
  • Etimologia: Derivat de īnsignis.

Nom modifica

īnsigne n. ‎(genitiu īnsignis)

  1. insígnia
  2. ensenya

Declinació modifica

3a declinació -, -is (tema i)
Cas Singular Plural
Nominatiu īnsigne īnsignia
Vocatiu īnsigne īnsignia
Acusatiu īnsigne īnsignia
Genitiu īnsignis īnsignium
Datiu īnsignī īnsignibus
Ablatiu īnsignī īnsignibus


Adjectiu modifica

īnsigne

  1. nominatiu neutre singular de īnsignis
  2. vocatiu neutre singular de īnsignis
  3. acusatiu neutre singular de īnsignis