Català
modifica

  • Pronúncia(i): (cultisme) /ˈrek.to/
  • Etimologia: Del llatí folio recto ‎(literalment «full dret»).

Nom modifica

recto m. ‎(plural rectos)

  1. (llatinisme) Costat frontal d'un full de paper.

Sinònims modifica

Antònims modifica

Miscel·lània modifica

Vegeu també modifica


Castellà
modifica

Peninsular: /ˈrek.to/
Americà: alt /ˈrek.t(o)/, baix /ˈrek.to/

Adjectiu modifica

recto m. ‎(femení recta, plural masculí rectos, plural femení rectas)

  1. recte (sense corbes)
  2. recte, estricte
  3. (matemàtiques, dit d'un angle) recte (de 90º)

Sinònims modifica

Antònims modifica

Derivats modifica

Relacionats modifica

Nom modifica

recto m. ‎(plural rectos)

  1. recte

Holònims modifica

Derivats modifica

Verb modifica

recto

  1. primera persona del singular (yo) del present d’indicatiu del verb rectar

Miscel·lània modifica

Vegeu també modifica

  • Per a més informació vegeu l'entrada al Diccionario de la lengua española (23a edició, Madrid: 2014) sobre recto


Llatí
modifica

  • Pronúncia(i): /ˈreːk.toː/, /ˈrɛk.toː/

Adjectiu modifica

rēctō

  1. datiu masculí singular de rēctus
  2. datiu neutre singular de rēctus
  3. ablatiu masculí singular de rēctus
  4. ablatiu neutre singular de rēctus

Nom modifica

rectō

  1. datiu singular de rectum
  2. ablatiu singular de rectum

Vegeu també modifica