Potser volíeu: lustrò, lustró


Castellà
modifica

Peninsular: septentrional /ˈlus.tɾo/, meridional /ˈluh.tɾo/
Americà: alt /ˈlus.t͡s(o)/, baix /ˈluh.tɾo/

Nom modifica

lustro m. ‎(plural lustros)

  1. lustre

Verb modifica

lustro

  1. primera persona del singular (yo) del present d’indicatiu del verb lustrar

Miscel·lània modifica

  • Síl·labes: lus·tro (2)
  • Heterograma de 6 lletres (lorstu)

Vegeu també modifica

  • Per a més informació vegeu l'entrada al Diccionario de la lengua española (23a edició, Madrid: 2014) sobre lustro


Italià
modifica

Verb modifica

lustro

  1. primera persona singular (io) del present d'indicatiu de lustrare


Llatí
modifica

  • Pronúncia(i): /ˈlʊs.troː/
  • Etimologia:
Verb: Derivat de lustrum ‎(«sacrifici»).
Nom: Derivat de lustrum ‎(«prostíbul»).

Verb modifica

lustrō ‎(1a present?), lustrās ‎(2a present), lustrāre ‎(infinitiu), lustrāvī ‎(perfet), lustrātum ‎(supí)

  1. purificar mitjançant sacrifici, jo purifico, abrillantar, jo abrillanto
  2. voltar, moure's en cercle (com feia el sacerdot que efectuava el sacrifici)
  3. Revisar. Passar revista el general al seu exèrcit.

Derivats modifica

Nom modifica

lustrō m. ‎(genitiu lustrōnis)

  1. vagabund

Declinació modifica

3a declinació -, -is (tema cons.)
Cas Singular Plural
Nominatiu lustrō lustrōnēs
Vocatiu lustrō lustrōnēs
Acusatiu lustrōnem lustrōnēs
Genitiu lustrōnis lustrōnum
Datiu lustrōnī lustrōnibus
Ablatiu lustrōne lustrōnibus



Polonès
modifica

  • Pronúncia: /ˈlus.trɔ/
  • Etimologia: De l'italià lustro.

Nom modifica

lustro n.

  1. mirall, espill

Declinació modifica

Miscel·lània modifica

  • Síl·labes: lus·tro (2)
  • Heterograma de 6 lletres (lorstu)