polit
CatalàModifica
- Pronúncia:
AdjectiuModifica
po·lit m. (femení polida, plural masculí polits, plural femení polides)
- Persona que llueix el seu millor aspecte: net, ben vestit, ben pentinat.
- Objecte que ha estat sotmès a un procés de poliment.
- (balear) bonic
SinònimsModifica
AntònimsModifica
TraduccionsModifica
Persona que llueix el seu millor aspecte
Objecte que ha estat sotmès a un procés de poliment
NomModifica
po·lit m. (plural polits)
Vegeu tambéModifica
OccitàModifica
- Pronúncia: /puˈlit/
|
(fitxer) |
AdjectiuModifica
polit m. (femení polida, plural masculí polits o polidi [aranès], plural femení polidas o polides [aranès])
- bonic
- Tot eth mon ditz qu’era mainada, Marieta de Castèth, ei polida com un sòu. (Jusèp Condò, Sang nòble e sang deth pòble)
- Tothom diu que la nena Marieta de Castèth és bonica com un sou.
- Tot eth mon ditz qu’era mainada, Marieta de Castèth, ei polida com un sòu. (Jusèp Condò, Sang nòble e sang deth pòble)