Català

modifica
Oriental: central /bɾuˈʒi/
balear /bɾoˈʒi/, /bɾuˈʒi/
Occidental: nord-occidental /bɾoˈʒi/
valencià /bɾoˈd͡ʒiɾ/, /bɾoˈd͡ʒi/
  • Rimes: -i(ɾ)
  • Homòfon: brogí
  • Etimologia: Del llatí *brugīre, encreuament de rugīre («rugir») i *bragere («bramar»), segle XIV.

brogir intr.

  1. Fer un soroll confús i continuat, un brogit, una remor.

Conjugació

modifica

Paradigmes de flexió: brogeixo, brogeix, brogim

Traduccions

modifica

Miscel·lània

modifica
  • Síl·labes: bro·gir (2)

Vegeu també

modifica