lei
Potser volíeu: leí
ItaliàModifica
- Pronúncia(i): /ˈlɛi/
- Etimologia: Del llatí vulgar *illei o *illaei, que és una forma del llatí vulgar illī (datiu singular de illa). La forma en llatí vulgar *illei es modela sota la influència del llatí vulgar *illūi, on també lui.
PronomModifica
lei f. (plural loro)
SinònimsModifica
Termes relacionatsModifica
Miscel·làniaModifica
- Síl·labes: 1
- Anagrama: eli
Vegeu tambéModifica
- Patota, Giuseppe. Lineamenti di grammatica storica dell'italiano (en italià). Bologna: il Mulino, 2002. ISBN 88-15-08638-2.
OccitàModifica
- Pronúncia(i): /ˈlej/
|
(fitxer) |
ArticleModifica
lei m. f. pl. (singular masculí lo, singular femení la)
- (provençal) forma alternativa de los («els, article definit masculí plural»)
- (provençal) forma alternativa de las («les, article definit femení plural»)
VariantsModifica
- leis, davant de vocal
- les/las, llenguadocià meridional i gascó central
- eths/eras, gascó pirinenc
- es, aranès
ContraccionsModifica
NomModifica
lei f. (plural leis)